Canımın içi birtanecik kızım 17.5 ay süren tam gün beraberliğimiz 1 ağustos itibarı ile son buldu.. Ayrılık cok zor oldu ki üzerinden bir aydan fazla geçti ancak yazabilme cesareti buldum kendimde .. İlk günün hüznüyle çok duygusal şeyler yazıp seni üzmek istemedim.. Zorunlu bir işe dönüş oldu benimkisi yoksa tüm çocukluğunu beraber yaşayacaktık ama kısmet yavrum işte sen büyüyünce anlayacak yasa gelince söz anlatıcam sana.. Ama böyleside göründüğü kadar kötü değil ve güzel kızım birbirimizi daha çok özlüyoruz.. Hep okurdum çalışan anne ve kaliteli vakit geçirme başlıklarını işte tamda o oluyor bize , meleğim işten koşarak sana geliyorum kocamannnn sarılıyoruz ve saatlerce oynuyoruz seni aldıktan sonra avm yede parkada gidiyoruz, sokaklardada kosturuyoruz evdede oynuyoruz hiçbirşeyden eksik kalmanı istemiyorum çünkü.. Ne yalan söylim başlamadan acabalarım çoktu acaba dayanabilcekmiyim? Acaba ayse zeynep durcak mı? acaba gelince onunla ilgilenebilicekmiyim??? Derken ne kadar yorgun olursam olim senle geçirdiğim her anın ne kadar özel ve güzel olduğunu bilmek haz veriyor.. İşte bu yüzden anladımki çalışan anne olmakda evdeki annelik kadar zor ama bi yandan da kolay:)) ikisininde kendilerine göre artıları eksikeri var işte..
Neyse balım konumuzdan sapmayalım dimi.. Rutinimizi yazalım sabah ayrılıyoruz aksam kavusup sarılıp sarmAlanıp evimize geliyoruz oyunlar oynayıp iyice zıvanadan çıkıyoruzzzz:))) düzenimiz şükürler olsunki ikimizde çok güzel geçirdik uyum sürecimizi he arada bana küsüp tavır yaptın ama olcak o kadarda dimi papatya nede olsa 7x 24 saat süren beraberliğimizi istemeyerekde sonlandırdım :)) olsun güzel kızım ikimizede iyi bir gelecek sağlamak için bunu yapmak zorundaydım beni anlıyacaksın biliyorum seni çok ama çok herşeyden çok canımdan çok seviyorum uğur böceğim benim....
özellikle bu fotoları bilerek ekliorum ileride bakarsın su cin bakışlarına :))) seni yaramaz seni ömrümü yedinnnnn ama ben genede seni canımdan cok seviyorum papatyammmm